Επανατύπωση μπροσούρας “ΟΙ ΜΥΘΟΙ, Η ΛΗΘΗ & ΟΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ “ΟΧΙ” “

ΟΙ ΜΥΘΟΙ, Η ΛΗΘΗ & ΟΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ “ΟΧΙ”

Η επίσημη καταγραφή της ιστορίας δεν αποτυπώνει την μία και μοναδική αλήθεια, αλλά με την επιλεκτική καταγραφή της επιδιώκει να διαμορφώνει τις λεγόμενες εθνικές συνειδήσεις. Με το να επεμβαίνει στο παρελθόν ξέρει ότι επεμβαίνει στο παρόν και το μέλλον. Με βάση την κυρίαρχη αφήγηση διδασκόμαστε την ιστορία στην οποία η Ελλάδα βρίσκεται πάντα στην σωστή, την αδικημένη και νικηφόρα πλευρά της. Με στόχο την προώθηση της εθνικής ταυτότητας και την οχύρωση της εθνικής ενότητας χτίζει μύθους και μυστικοποιεί τις ταξικές αντιθέσεις. Πέρα από την καταγεγραμμένη ιστορία έμειναν και οι παρελάσεις. Η μάλλον έμειναν και λόγω αυτής της επιλεκτικής/εθνικής καταγραφής. Μέσα από τις οποίες ενισχύονται τα εθνομιλιταριστικά πρότυπα και όλοι αυτοί οι διαχωρισμοί και οι αντιθέσεις που βιώνουμε καθημερινά. Επιλέξαμε να μοιράσουμε το συγκεκριμένο κείμενο ως μία αντιπαράθεση σε όλα τα παραπάνω. Επιλέγουμε επίσης να διακινήσουμε το ακόλουθο κείμενο αυτούσιο.

Η πρωτότυπη έκδοση τυπώθηκε των Οκτώβρη του 2012 στο Κερατσίνι, από την πρωτοβουλία συντροφισσών/-φων για την εκδήλωση «δικτατορία Μεταξά: οι μύθοι, η λήθη και οι προεκτάσεις γύρω από ένα επετειακό «όχι»», στο πλαίσιο των Παρασκευών στο Ρεσάλτο. Παρακάτω μπορείτε να βρείτε την πρωτότυπη έκδοση καθώς και ένα quiz με αφορμή το κείμενο, το οποίο βρήκαμε ενδιαφέρον!

Μπορείς να κατεβάσεις την μπροσούρα εδώ: metaxas_diapason-1-20_B5

Δεν έχουμε εθνικό πένθος, έχουμε ταξικό πόλεμο

Το παρόν κείμενο αποτελεί τη συλλογική και πολιτική
επεξεργασία των ζητημάτων που αναδύονται με αφορμή
τις δολοφονίες στα Τέμπη. Μέσα από τις συζητήσεις μας,
είχαμε εντοπίσει την αδυναμία μας, τόσο ως συλλογικότητα
όσο ως χώρος, να μπορούμε να σχηματίζουμε έναν
επεξεργασμένο από τα κάτω λόγο, που έπρεπε να ξεκινάει
κάθε φορά από την αρχή.
Θεωρούμε ότι στον χώρο κινούμασταν και κινούμαστε στη
λογική του να παράξουμε τον δικό μας λόγο αποφεύγοντας
να αναπαραξουμε τις θέσεις άλλων πολιτικών υποκειμένων.
Ακόμη, να μην αντιγράψουμε και όταν χρειαστεί, να
επαναδιατυπωσουμε σημεία με τα οποία μπορεί απλώς να
συμφωνούμε με μικρές διαφωνίες ή και εξολοκλήρου. Στο
πλαίσιο αυτής της άτυπης ιδιοκτησιακής λογικής μπορεί
να σπαταλούσαμε χρόνο να ξαναγράψουμε για να μην
ταυτιστούμε, για να διαφοροποιηθούμε και εν τέλει να
περιοριστούμε στο “δικό” μας.


Κλικ εδώ για να κατεβάσεις το pdf

Φάτε φύλαξη, κερνάει ο δήμος Αμαρουσίου

Τέλη Φλεβάρη τέθηκε σε λειτουργία το σχέδιο Aμπατζόγλου που θέλει την φύλαξη του εμπορικού κέντρου του Αμαρουσίου και από ιδιωτική εταιρεία security, μέσα στο πλαίσιο της ευρύτερης ενίσχυσης των δυνάμεων ελέγχου και καταστολής. Δύο κλεμμένες σχάρες φρεατίων και μερικές φθορές σε παιδικές χαρές ήταν αρκετές για την δημοτική αρχή, ώστε να δημιουργήσει κλίμα ανασφάλειας και να δικαιολογήσει την περαιτέρω αστυνόμευση των γειτονιών μας. Είναι πράγματι, όμως, αυτοί οι λόγοι που οδηγούν στην παραπάνω απόφαση;

 

Δύο κόσμοι συγγρούονται – Σκέψεις μέσα από τον αγώνα για την υπεράσπιση του δάσους Συγγρού

Με αφορμή των αγώνα που έχει ξεκινήσει ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση του δάσους Συγγρού, δημιουργήθηκε η ανάγκη να αποτυπωθούν κάποιες σκέψεις τόσο για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα λιγοστά εναπομείναντα τμήματα φυσικού περιβάλλοντος εντός του αστικού πεδίου, αλλά και να γνωστοποιηθούν οι οπτικές και οι βλέψεις μας σε σχέση με τον εν εξελίξει αγώνα.


Κλικ εδώ για να κατεβάσεις το pdf

ΠΛΕΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ… ΞΕΠΛΕΝΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ

ΠΛΕΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ …ΞΕΠΛΕΝΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ

Λιγότερο από ένα μήνα πριν την ανακήρυξη της πανδημίας, βρισκόμασταν ήδη αντιμέτωποι με μία ρατσιστική πανδημία πολύ πιο θανατηφόρα και απάνθρωπη. Μία συνθήκη αέναης “καραντίνας” που οι κατατρεγμένοι-ες βιώνουν χρόνια τώρα προσπαθώντας να χωρέσουν σε έναν κόσμο για λίγους. Και ενώ όλοι είχαν το βλέμμα στραμμένο με φόβο και οργή προς τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα, παραληρώντας για έναν «εχθρό», που έχει διασχίσει θάλασσες και βουνά υπό την απειλή του πολέμου και της οικονομικής εξαθλίωσης, ήταν τελικά τα πρωτοκλασάτα γκαλά της μόδας που αποδείχθηκαν επικίνδυνα. Και ενώ το κράτος και ο μέσος Έλληνας-ιδα κραύγαζαν για όλα αυτά που τους καθιστούν ανώτερους, ξερνώντας μισανθρωπισμό και μισαλλοδοξία, ήταν ένα λεωφορείο από τους Αγίους Τόπους που απέδειξε πως η φύση δε κάνει φυλετικές, θρησκευτικές και λοιπές διακρίσεις.

Ο φόβος και η εθνική συσπείρωση είναι δύο πράγματα που πάνε μαζί. Ο πρώτος σκόπιμα διογκώνεται και χαλιναγωγείται με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή εθνική ομοψυχία, στρέφοντας τα βλέμματα αλλού, σε έναν “κοινό εχθρό”, αφήνοντας κράτος και κεφάλαιο να δρουν ανενόχλητα υπονομεύοντας τις κοινωνικές παροχές και πλουτίζοντας εκμεταλλευόμενα τον κάθε εργαζόμενο. Όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούμε μία συνεχόμενη θεοποίηση των ιδιωτικών επενδύσεων από τις κυβερνήσεις την ίδια στιγμή που κάνουν τα πάντα για να καταστήσουν ανεπαρκείς τις δημόσιες δομές. Με ευθύνη του κρατικού συστήματος αυτονόητα αγαθά όπως η παιδεία, οι μετακινήσεις, η υγεία παραμένουν υποστελεχωμένα και δυσλειτουργικά έως ότου τα εξωθήσει στην ιδιωτικοποίηση. Και ενώ πριν λίγο καιρό τα χρήματα υπήρχαν για να προσληφθούν 1.500 μπάτσοι για τη διασφάλιση του “νόμος και τάξη” την ίδια στιγμή που τα νοσοκομεία αργοπέθαιναν, τώρα γίνεται έκκληση για εθελοντές ώστε να καλυφθούν τα κενά, ενώ παράλληλα διατίθενται να πληρώσουν υπέρογκα ποσά στις ιδιωτικές κλινικές. Αλλά και πάλι το πρόβλημα δεν είναι το κράτος, που λαμβάνει τα «καλύτερα μέτρα για την προστασία των πολιτών του», αλλά οι ανεύθυνοι εκείνοι πολίτες που δεν πλένουν τα χέρια τους! Γι’ αυτό η μόνη λύση για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι βέβαια τα πρόστιμα σε όλους τους παρανόμους! Και για να σκεπάσουν τις επιλογές τους σπεύδουν σε χειροκροτήματα, ζητωκραυγές και όποιον άλλο ανέξοδο -συν ανεύθυνοτρόπο βρουν για τους ήρωες γιατρούς ,που τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν, και τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν.

Ούτε λόγος βέβαια για όλους εκείνους και εκείνες, τους αναλώσιμους, (καθαριστές, νοσηλευτές, διανομείς, υπάλληλοι σουπερμάρκετ) που χρόνια τώρα για να καλύπτουν αυτά τα κενά, έρχονται αντιμέτωποι/-ες με χείριστες συνθήκες εργασίας, αλλά δεν κατέχουν κάποιο βαρύγδουπο τίτλο που να αξίζει σεβασμού. Είναι όμως τώρα που αναδεικνύεται για ακόμη μια φορά η αναγκαιότητα αυτών των επαγγελμάτων σε πλήρη αντίθεση με τους διευθυντές, υπεύθυνους και λοιπούς εκμεταλλευτές του εργατικού δυναμικού, που όπως ήταν αναμενόμενο δεν έλαβαν στο ελάχιστο τη θέση ευθύνης που τους αναλογεί. Αντιθέτως, όπως συνηθίζουν, φόρτωσαν τα βάρη των επιχειρήσεων στους εργαζόμενους, κοιτάζοντας πώς θα μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους στις πλάτες αυτών, παραβλέποντας εργασιακά δικαιώματα και μέτρα προφύλαξης, διακινδυνεύοντας ακόμα και ανθρώπινες ζωές.

#ΜένουμεΣπίτι για να είμαστε πιο ασφαλείς, λένε. Αν και πίσω από τις κλειστές πόρτες, κρύβονται και αποτρόπαιες συνθήκες διαβίωσης. Χιλιάδες θύματα της ενδοοικογενειακής βίας παραμένουν εγκλωβισμένα με τους θύτες τους, ψυχικά νοσούντες παλεύουν με την εκκωφαντική σιωπή και απομόνωση, την ίδια ώρα που οι έγκλειστοι-ες στις φυλακές, τα ιδρύματα και τα κέντρα κράτησης μεταναστών/μεταναστριών συνεχίζουν να ζουν με την παγερή αδιαφορία μας για τις έσχατες και άκρως επικίνδυνες συνθήκες εγκλεισμού τους. Το #ΜένουμεΣπίτι βέβαια είναι ένα μέτρο, κυρίως, για τους προνομιούχους αυτού του κόσμου και δε μπορεί να βρει εφαρμογή από όσους-ες έχουν μείνει για εβδομάδες εγκλωβισμένοι στη γκρίζα ζώνη Ελλάδας – Τουρκίας ή ζούνε χρόνια ξεχασμένοι από το κοινωνικό σύνολο, όπως οι άστεγες και οι τοξικοεξαρτημένοι.

Θα είναι για λίγο λένε. Είναι ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης λένε. Η αλήθεια όμως είναι πως βιώνουμε αλλεπάλληλα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης, ιδίως από το ’10 και μετά, τα οποία έχουν την τάση να μονιμοποιούνται. Τα κράτη χρησιμοποιούν αυτά τα καθεστώτα σαν μια ευκαιρία επέκτασης της κυριαρχίας τους, απομυζώντας παράλληλα όλους εκείνους τους πόρους που απαιτούνται για τη διαχείρισή των «κρίσεων», διαθέτοντας τους βέβαια στο βωμό της κερδοφορίας των αφεντικών. Παράλληλα, το κράτος αποκτά ολοένα και περισσότερα εργαλεία διαχείρισης καταστάσεων ευρείας έκτασης και ελέγχου των πολιτών, αυξάνοντας την αστυνομοκρατία και διεκδικώντας συνεχώς περισσότερη εξουσία. Διαχειρίσεις που θα καλεστούμε πολύ σύντομα να βιώσουμε στις επερχόμενες μαζικές απολύσεις, μειώσεις μισθών ή οποιοδήποτε άλλο μέτρο θα επιλέξει να εφαρμόσει η εκάστοτε κυβέρνηση. Άγνωστο το πόσα μέτρα ήρθαν για να μείνουν αυτή τη φορά, αλλά σίγουρα μέρα με τη μέρα εδραιώνεται η λογική του ελέγχου που δημιουργεί πιο πειθήνιους πολίτες, υποτελείς στην όποια θυσία χρειαστεί για την «προστασία και την ασφάλεια τους». Όπως επίσης σίγουροι/ες είμαστε για τις οικονομικές επιπτώσεις που θα επιφέρει η καραντίνα, τις οποίες θα καλεστούν να πληρώσουν και πάλι οι χαμηλόμισθοι, με ένα αυστηρότερο πλέον καθεστώς επιτήρησης που θα διασφαλίσει τη μεγαλύτερη κερδοφορία του κράτους και των ιδιωτών που επωφελούνται αυτού.

Η αυξημένη αστυνομοκρατία και τα καθεστώτα ελέγχου και επιτήρησης δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για όσες και όσους αγωνίζονται και ούτε μας σταματάνε από το να συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα αυτονόητα. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε μέχρι να εξαλειφθεί κάθε σχέση εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης μαζί με κάθε μορφή ρατσισμού, σεξισμού, εθνικισμού και ατομικισμού και να αντιληφθεί ο καθένας ότι τα σύνορα του κόσμου είναι φτιαγμένα πρώτα στο μυαλό από και για τα συμφέροντα των εξουσιαστών. Οι άνθρωποι οφείλουν να είναι αλληλέγγυοι και να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα από κοινού, γιατί ο κόσμος είναι ενιαίος, αλληλοεξαρτώμενος και αλληλεπιδραστικός. Δε χωρίζεται με συρματοπλέγματα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ, ΟΥΤΕ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ελευθεριακή Συλλογικότητα Δια*πασών

Προβολή ταινίας ‘Μόνο Εύκολο δεν µε Λες!’ στην Έπαυλη Κουβέλου

Σας προσκαλούμε την Πέμπτη 14 Ιουνίου στις 21:15 στην προβολή ταινίας ”Μόνο Εύκολο δεν µε Λες! (2018)” που θα πραγματοποιηθεί στον κήπο της κατάληψης έπαυλης κουβέλου.

Ακολουθεί η περιγραφή της ταινίας:
Οι ρόλοι αντιστρέφονται για έναν αδιάντροπο σοβινιστή, όταν ξυπνά σε έναν κόσµο όπου κυριαρχούν οι γυναίκες και συγκρούεται µε µια δυναµική συγγραφέα. (διάρκεια ταινίας 90′).
Trailer: https://www.netflix.com/gr/title/80175421

Ο χώρος θα είναι ανοιχτός από τις 20:30 και θα λειτουργεί bar.

Πρόσβαση στην κατάληψη: Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι ~ 5 λεπτά από το σταθμό του ηλεκτρικού, πίσω από το ΙΚΑ Αμαρουσίου, λεωφορεία από Κηφισίας Α7, Χ14, 550, Α8 (Στάση ΙΚΑ Αμαρουσίου)

Τον ευκαιριακό αντιφασισμό πολλοί (Πατούληδες) αγάπησαν… τους/τις αντιφασίστες-στριες κανείς από δαύτους!

 

ΤΟΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟ ΠΟΛΛΟΙ (ΠΑΤΟΥΛΗΔΕΣ) ΑΓΑΠΗΣΑΝ… ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΣΤΡΙΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΔΑΥΤΟΥΣ

Πρόσφατα έπεσαν στην αντίληψή μας δημοσιεύματα, που αφορούν την ομόφωνη στήριξη της ΚΕΔΕ, στην οποία προεδρεύει ο Πατούλης, στον δήμαρχο της Πάτρας, Κ. Πελετίδη, σχετικά με την δικαστική του διαμάχη με την Χρυσή Αυγή  που προέκυψε από τη μη παραχώρηση δημοτικού χώρου για εκδήλωση τους.

ΤΟΝ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ;

Γιατί…

τα δυόμιση χρόνια, που υπάρχουν τα γραφεία της Χ.Α. στο Μαρούσι, δεν έχει πέσει στην αντίληψή μας ούτε κάποιου είδους στήριξη του αντιφασιστικού αγώνα, ούτε κάποια καταδίκη των φασιστών.

Όχι ότι το θέλουμε ή το περιμένουμε…

Αφού…

η παραμονή της Χ.Α. στο Μαρούσι ευνοεί τα πολιτικά του πλάνα. Προωθεί τη λογική των δύο άκρων σε επικοινωνιακό επίπεδο, θέλοντας έτσι να υποτιμήσει και να καταστείλει τον τοπικό αγώνα μας, που εμπεριέχει την ακύρωση των λευκών νυχτών, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του μετανάστη, εργάτη στο Scherzo café, την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, την εναντίωση στην πατριαρχία και τον σεξισμό και την αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες. Χωρίς, φυσικά, να σταματάει να ελπίζει στα πιθανά οφέλη, που φέρει η στάση των ίσων αποστάσεων. Γνωρίζοντας δε, ότι οι βλέψεις του στην πολιτική δε σταματούν στη δημαρχεία του Αμαρουσίου, ούτε στην κατάληψη προεδρικών θέσεων (βλ. ΙΣΑ, ΚΕΔΕ), αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι ορθό να αποκλείσει δεξαμενές ψηφων αλλά και μελλοντικές(;) χρήσιμες συνεργασίες,πολιτικές και μη.

Υ.Γ. Τελικά, κάπου στην Αθηνών-Πατρών χάθηκε ο αντιφασισμός του Πατούλη.

Δια-πασών

ελευθεριακή συλλογικότητα

Ο βουλευτής των ΑνΕλ Κώστας Κατσίκης δεν είναι σεξιστής, ρατσιστής ή ομοφοβικός… αλλά είναι άντρας , straight , έλληνας και χριστιανός

Ο βουλευτής των ΑνΕλ Κώστας Κατσίκης δεν είναι σεξιστής, ρατσιστής ή ομοφοβικός… αλλά είναι άντρας , straight , έλληνας και χριστιανός

Οι δηλώσεις του, στο πλαίσιο της ψήφισης των άρθρων του νομοσχεδίου περί εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής και σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας και χαρακτηριστικών φύλου στην απασχόληση και την εργασία, δεν είναι ακραίες, αντίθετα είναι… «φυσιολογικές». Γιατι το «φυσιολογικό» σε αυτήν την κοινωνία είναι να είσαι έλληνας, πατριώτης, χριστιανός και straight… αν είσαι και άντρας έχεις όλο το πακέτο.

Φυσικά, στην περίπτωση που αποκλίνεις από το «κανονικό», δηλαδή, αν τυχαίνει να είσαι gay, trans, μουσουλμάνα, μετανάστρια, τότε καλό θα ήταν, αν όχι να ντρέπεσαι για αυτό, τουλάχιστον να μην μπλέκεις με τους «φυσιολογικούς». Γιατί εμφανίζοντας τη διαφορετικότητά σου σε δημόσια θέα κατηγορείσαι ότι απειλείς την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας.

Για παράδειγμα οι gay και οι λεσβίες, οι μετανάστες και οι μετανάστριες δεν θα μπορούσαν να ταιριάξουν σε ρόλους δασκάλας, γείτονα, συμμαθητή, εκτός αν αποδεχόντουσταν έναν άνευ όρων ακρωτηριασμό του χαρακτήρα τους, προκειμένου να χωρέσουν στη δημόσια σφαίρα.

Το γεγονός ότι τέτοιες θέσεις έχουν την ευχέρεια να εκφράζονται δημόσια, επειδή θεωρούνται από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας «φυσιολογικές», αναπαράγει και διαιωνίζει ομοφοβικές, ισλαμοφοβικές, σεξιστικές και ρατσιστικές διακρίσεις και πρακτικές. Τα παραδείγματα ανά την Ελλάδα είναι πάρα πολλά… και δε θα μείνουμε απαθείς.

ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΟΥΤΕ ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ

ΜΗ ΣΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΝΟΥΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ

Διαπασών

ελευθεριακή συλλογικότητα

ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ! Άφθονες ώρες εργασίας σε εξευτελιστικές τιμές…

Λευκή Νύχτα Untitled-1

ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ!

ΑΦΘΟΝΕΣ ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ…

2 Ιουλίου. Για ακόμα μια φορά το Μαρούσι θα γεμίσει πλήθος Μαρουσιωτών και μη, που θα έχουν την ευκαιρία να καταναλώσουν στα πλαίσια μιας εορταστικής ατμόσφαιρας, που θα φέρει την γνωστή,πλέον, αισθητική της δημοτικής αρχής.

Ας δούμε, όμως, το μεγαλειώδες αυτό φεστιβάλ από τη σκοπιά αυτών που όντως το σηκώνουν στις πλάτες τους, των εργαζομένων της τοπικής αγοράς.

Βήμα 1ο: Ο Δήμος σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο (και όχι τους εργαζόμενους) κάνουν αίτηση στην Περιφέρεια για τη διενέργεια Λευκής Νύχτας. Η Περιφέρεια, εγκρίνοντας αυτή την αίτηση, παίρνει την απόφαση αναίρεσης των κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων, επιβάλλοντας την επέκταση ωραρίων λειτουργίας των καταστημάτων. Υποχρεώνει,  λοιπόν, την κάθε εργαζόμενη να δουλέψει σε μέρα και ώρα εκτός των εργασιακών της υποχρεώσεων, χωρίς δικαίωμα άρνησης.
Η έγκριση αυτή, βέβαια, δεν αποτελεί απαραίτητη προυπόθεση, βλέποντας το πρόσφατο παράδειγμα του Ιλίου και της Ν.Σμύρνης.

Βήμα 2ο: Ανακοινώνεται επίσημα και διαφημίζεται η διεξαγωγή της εμπορικής αυτής φιέστας. Με την ανακοίνωση αυτή, οι εργαζόμενοι/ες και του Δήμου αλλά και των καταστημάτων, δουλεύουν σε φρενήρεις ρυθμούς για το στήσιμο του εμπορικού κέντρου και των βιτρινών, ώστε να ανταπεξέλθουν στις αισθητικές απαιτήσεις μιας τέτοιας γιορτής.

Βήμα 3ο: Η πολυπόθητη αυτή νύχτα φτάνει. πλήθος καταναλωτών ξεχύνεται στους πεζόδρομους του εμπορικού κέντρου. Οι εργαζόμενοι τρέχουν για να ικανοποιήσουν τις καταναλωτικές επιθυμίες του πλήθους που μπαινοβγαίνει στα μαγαζιά. Πολλοί μπαίνουν, αλλά λίγοι μάλλον θα βγουν με σακούλες, καθώς ο μισθός τους δεν άλλαξε ώστε να ανταποκρίνεται στην ψευδαίσθηση της επιστροφής στις “χρυσές εποχές του καταναλωτισμού” που πλανάται στην ατμόσφαιρα.

Βήμα 4ο: Η Λευκή Νύχτα τελείωσε. Η εργαζόμενη γυρνάει σπίτι της, έχοντας στην καλύτερη πληρωθεί “όσα της πρέπουν” ανεξάρτητα από το αν υπήρξε άνοδος των εσόδων του μαγαζιού, ελπίζοντας πως η μέρα που ακολουθεί θα είναι όντως αργία και όχι άλλη μία εργάσιμη Κυριακή. Αυτό δεν ισχύει για τους εργαζόμενους του Δήμου, οι οποίοι θα πρέπει να φροντίσουν να καθαρίσουν τους δρόμους του Αμαρουσίου από όλα τα απομεινάρια του “πολιτισμού” που άφησε πίσω της η Λευκή Νύχτα, το πιθανότερο μέσα σε μία μέρα.
Οι Λευκές Νύχτες γίνεται σαφές πως έχουν στόχο το κέρδος και την αύξηση του ανταγωνισμού των μικροαφεντικών. Αυτοί είναι οι μόνοι που βγαίνουν κερδισμένοι τελικά, και όχι οι κάτοικοι του Αμαρουσίου, πόσο μάλλον οι εργαζόμενοι στων οποίων τις πλάτες στήνεται όλο αυτό. Η αύξηση του κέρδους αυτού, ντύνεται με την υπόσχεση μιας επερχόμενης οικονομικής ευημερίας, που θα προκύψει μέσω της ανάπτυξης της τοπικής αγοράς σε βάρος των Malls και των μεγαλοεπιχειρήσεων. Εμείς όμως είτε μιλάμε για μεγάλες επιχειρήσεις είτε για μικρές, ξέρουμε πως δύο είναι τα υποκείμενα. Τα αφεντικά και οι εργαζόμενες. Και σίγουρα το κέρδος αυτού του ανταγωνισμού δεν θα είναι προς όφελος των εργαζομένων.

Όλο αυτό βέβαια το παραμύθι των λευκών νυχτών, θα ήταν λιγότερο πιστευτό χωρίς την υπόσχεση της εθνικής ανάπτυξης. Στα πλαίσια αυτής, τοποθετείται ένας αόρατος εχθρός απέναντι στο έθνος και έτσι σύσσωμο αυτό θυσιάζει τα με αγώνες κεκτημένα δικαιώματα του για την επιτυχία της ανάπτυξης αυτής. Τελικά, η μόνη «ανάπτυξη» που έρχεται είναι από τη μείωση του κατώτατου μισθού και την υπέρβαση ωραρίων μέχρι και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Με την ίδια λογική η Δημοτική Αρχή με πρόσχημα την «ανάπτυξη» της τοπικής αγοράς και άρα την ευημερία των δημοτών προγραμματίζει τη Λευκή Νύχτα. Μία τέτοια διοργάνωση, δεν προέκυψε ξαφνικά, ούτε μας εκπλήσσει, αλλά συμβαίνει μέσα στα πλαίσια γενικών κινητοποιήσεων, όπως σειρά αναπλάσεων που περιορίζονται στο εμπορικό κέντρο του Αμαρουσίου και στις πλατείες γύρω από αυτό, κατασκευή πάρκινγκ, τοποθέτηση security στους πεζόδρομους, διεξαγωγή εκδηλώσεων και πολιτιστικών γιορτών.  Όλα αυτά είναι μια προσπάθεια άντλησης οικονομικού κέρδους από οποιαδήποτε ελεύθερη γωνιά του δημόσιου χώρου. Με αυτόν τον τρόπο, ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε ένα ιδιωτικοποιημένο υπαίθριο εμπορικό κέντρο, καθώς ο μόνος τρόπος οικειοποίησής του είναι πλέον η κατανάλωση.

ΣΚΕΨΟΥ ΣΑΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ/Η ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΙΣΣΑ/ΗΣ

ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 2/7 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΗΣΑΠ ΤΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

 

ελευθεριακή συλλογικότητα

Διαπασών

Οι Λευκές Νύχτες φωτίζουν τις μαύρες όψεις της σύγχρονης βαρβαρότητας…συγκέντρωση για την ακύρωση της Λευκής Νύχτας 2/7 στις 18:00 στο Μαρούσι