Μήνας: Μάιος 2016

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ

Στις αρχές του Απρίλη τέθηκε σε λειτουργία το σχέδιο Πατούλη που ήθελε την φύλαξη του εμπορικού κέντρου του Αμαρουσίου να πραγματοποιείται και από ομάδα security, πλην την υπάρχουσα κινητοποίηση των δυνάμεων της αστυνομίας. Και αυτό όχι γιατί παρατηρήθηκε κάτι που να δικαιολογεί, φαινομενικά έστω, μια αυξημένη φύλαξη των δρόμων της γειτονιάς μας, αλλά γιατί ο κύριος δήμαρχος σκέφτεται και λίγο πιο βαθειά. Και αν δεν υπήρχε σαφής κίνδυνος επικείμενης φθοράς, του κατά τα άλλα εξαίρετου εμπορικού κέντρου, τότε τι τον ώθησε σε αυτή την κίνηση;

Πρώτο και κύριο μέλημα της δημοτικής αρχής είναι η πιστοποίηση, με όλα τα μέσα, πως το Μαρούσι είναι και θα γίνεται ολοένα και περισσότερο ένα αποστειρωμένο κέντρο κατανάλωσης και μόνο. Μπορείς να κινείσαι ελεύθερος στους εμπορικούς του δρόμους όσο χαζεύεις τις βιτρίνες, μπορείς να οικειοποιείσαι τις πλατείες του εφόσον συμμετέχεις στα εμπορικά πανηγυράκια τύπου Λευκή Νύχτα. Αν ωστόσο έχεις μία άλλη άποψη για το τι σημαίνει δημόσιος χώρος, ποια είναι η θέση σου σε αυτόν και σε τι ενέργειες μπορεί να προβείς προκειμένου να τον αξιοποιήσεις, ο κύριος Πατούλης φροντίζει να σου θυμίζει πώς οι ελευθερίες των δημοτών αρχίζουν και τελειώνουν στις γεμάτες σακκούλες των καταναλωτών. Και δεν λέμε πως αυτοί (οι συνήθως μεσόκοποι) κύριοι είναι σε θέση να αποτρέψουν κάποια δράση μας στη γειτονιά, αλλά στο ότι συμβάλλουν στην δημιουργία μιας εικόνας που θέλει το Μαρούσι στα σαφή όρια του «ησυχία-τάξη-ασφάλεια».

Η δουλειά τους είναι να βοηθήσουν στην εγκαθίδρυση του αισθήματος ασφαλείας των πολιτών, να εγγυηθούν, έστω μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων, την διασφάλιση της κανονικότητας. Γιατί μπορεί να μην είχαμε σκεφτεί ποτέ ότι απειλούμαστε με κάποιον τρόπο, αλλά όταν ήρθαν τα security πειστίκαμε πως το Μαρούσι ίσως έχει πρόβλημα, αλλά ευτυχώς ο κ. Πατούλης έπραξε πριν από εμάς για μας και έκανε αυτό που όλοι περιμέναμε από μία συνετή δημοτική αρχή: να προστατεύσει τους δημότες του από μία αόρατη απειλή. Η απειλή αυτή μπορεί να δραστηριοποείται με παιχνίδια υπερβολικής ζωντάνιας στις πλατείες, ενώ θα έπρεπε να πίνει καφέ ή μπορεί να διεκδικεί την επανοικειοποίηση του  δημόσιου χώρου με πολιτικά επιχειρήματα (που δεν χωράνε σε ένα φιλήσυχο Μαρούσι), ενώ θα έπρεπε να είναι σπίτι του βλέποντας την καινούργια συνέντευξη του δημάρχου μας. Έχουμε έτσι μία ιδιωτική εταιρεία φύλαξης να περιφρουρεί τα τραπεζάκια και τις καρέκλες, φροντίζοντας για την ομαλή διεξαγωγή της καφεποσίας. Περνάμε δηλαδή σε ένα μοντέλο, άτυπης μεν, αλλά ιδιωτικοποίησης δε των δημοσίων χώρων του κέντρου του Αμαρουσίου, στο βωμό της επιβεβλημένης αισθητικής που, αν και δεν έχουμε καταλάβει πώς, φέρνει στον τόπο μας έναν αέρα ανάπτυξης.

Για να μην αφήσουμε το Μαρούσι να γίνει ένα αποστειρωμένο κέντρο κατανάλωσης και μόνο…

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΛΕΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, με κλαρίνα και

την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/5, στις 20:30, στην πλατεία Ηρώων

Γιατί δεν χωράμε στα πλαίσια που μας θέτουν, στους τρόπους που θέλουν να κινούμαστε.

Γιατί βλέπουμε τους δημόσιους χώρους σαν ένα πεδίο αλληλεπίδρασης μεταξύ μας, γεμάτο κουβέντες, μουσική και δράσεις.

Γιατί έχουμε την όρεξη και μπορούμε να τον ανασύρουμε από την αδράνειά του.

 

HOT SPOT ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ (;)

Ο αναπληρωτής υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ.Μουζάλας ανακοίνωσε τη δημιουργία hotspot/ relocation camp στην περιοχή του Αμαρουσίου.Την ίδια στιγμή που ο δήμαρχος Γ.Πατούλης δηλώνει έκπληκτος με αυτήν την εξέλιξη, ζητά πλήρη ενημέρωση από τους αρμόδιους και ταυτόχρονα καλεί έκτακτο δημοτικό συμβούλιο με την παρουσία πολιτών.

Η ανησυχία, ο φόβος και ο πανικός αρχίζουν να κατακλύζουν ένα μέρος των κατοίκων οι οποίοι ενημερώνονται πως έχει ήδη ανακοινωθεί κάλεσμα, από πρωτοβουλία συμπολιτών τους(ή αλλιώς η Χρυσή Αυγή μασκαρεμένη), για τη σύσταση επιτροπής ενάντια στο κακό που τους βρήκε.

Αντιφασίστριες-ες έχουν βγει στους δρόμους και στις γειτονιές της περιοχής παροτρύνοντας τον κόσμο να σταθεί αλληλέγγυος προς του πρόσφυγες-μετανάστες,αλλά ‘’έγκυρες’’ πηγές της τοπικής αυτοδιοίκησης κάνουν λόγο για γνωστούς και άγνωστες από μακρινές περιοχές της Αθήνας(sic) που έχουν ως σκοπό τη δημιουργία προβλημάτων και καλό θα ήταν να απομονωθούν.

Τα παραπάνω είναι μια φανταστική αφήγηση ή εικόνα από το μέλλον του τι θα μπορούσε να συμβεί στο άκουσμα μιας τέτοιας είδησης.

Η κυβέρνηση ανοίγει τα hotspots το ένα πίσω από το άλλο επιδιώκοντας τόσο τον έλεγχο και την ταξινόμηση των ανθρώπινων ροών, όσο και να βάλει ζεστό χρήμα προερχόμενο από την Ε.Ε., στα αδειανά της ταμεία.Η κεντρική πολιτική διαχείριση σε συνεργασία με τις κατά τόπους τοπικές αυτοδιοικήσεις είναι γνωστή και οι αντιδράσεις των υπολοίπων κομματιών της κοινωνίας θα λέγαμε πως επαναλαμβάνονται σαν κακόγουστη φάρσα.

Η δημοτική αρχή στην περίπτωση που αντιληφθεί πως δεν της αναλογεί κομμάτι από την πίτα της οικονομικής διαχείρισης,σκίζει τα ιμάτια της, ότι δε γνώριζε κι ότι ενημερώθηκε από, τοπικά και μη, ΜΜΕ.Κάνει άμεσα επίκληση στα ρατσιστικά-ξενοφοβικά χαρακτηριστικά των όσων ντόπιων, ώστε να τα έχει ως άσσο στο μανίκι της στη διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει με τους διαχειριστές των κονδυλίων.

Ο κάθε λογής οργανωμένος φασίστας(βλ. Χ.Α.), εκμεταλλεύεται την όλη κατάσταση και βρίσκει χώρο για τη ρατσιστική του ρητορική προσπαθώντας να οργανώσει ένα κομμάτι των από τα κάτω,κι όχι μόνο, αυτής της κοινωνίας με σκοπό να κανουν πλάτη στα παιχνίδια των μικρών και μεγάλων αφεντικών.

Με τη σειρά τους ‘’αγανακτισμένοι’’ κάτοικοι(σίγουρα όχι όλοι) λούζονται με τον κρύο ιδρώτα της ανασφάλειας και του άγχους  που προέρχεται απο την υποτιθέμενη υποβάθμιση της περιουσίας τους και παράλληλα των ζωών τους.Η εικόνα διαφορετικών ανθρώπων να διαμένουν προσωρινά ή μόνιμα και να κυκλοφορούν ‘’ελεύθερα’’ στην περιοχή τους φαντάζει αποπνικτική σε αυτά τα μάτια και ο ανθρωποφύλακας  της γειτονιάς, με οποιαδήποτε στολή, ως σωτήρας.

Δεν είμαστε υπερ, σε καμία περίπτωση στη δημιουργία χώρων που αποθηκεύονται και ταξινομούνται ανθρώπινες ψυχές, πόσο μάλλον κατατρεγμένων από τον καπιταλιστικό πόλεμο που διεξάγεται, είτε με σφαίρες, είτε όχι.Θεωρούμε την ελεύθερη μετακίνηση και την επιλογή του τόπου διαμονής των ανθρώπων ως κάτι το αυτονόητο.Αντιλαμβανόμαστε τις μετανάστριες-ες ως αδιαχώριστο κομμάτι των από τα κάτω και εναντιωνόμαστε στις στρατιωτικές τακτικές διαχείρισης τους,γνωρίζοντας παράλληλα  ότι αύριο θα εφαρμοστούν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κι εναντίον μας.

Κι όσο αφορά την υποβάθμιση των ζωών μας την έχουμε βιώσει πριν καν επινοηθεί ο όρος hotspot, ως μέλη αυτής της κοινωνίας που έχουμε δουλέψει Λευκές Νύκτες και Κυριακές, που έχουμε φορτωθεί όλη αυτή την κρίση του συστήματος στις πλάτες μας, γνωρίζοντας πως η όποια οικονομική ανάπτυξη έρχεται ή θα έρθει, θα έχει περάσει από πάνω μας.

Φτιάχνουμε και γινόμαστε κι εμείς αναχώματα ενάντια στις λογικές του διαχωρισμού βάσει του χρώματος,της εθνικότητας,της θρησκειας,της φυλής,του φύλου,της σεξουαλικότητας κι όποιας άλλης ταμπέλας προκύπτει από τα πάνω.

 

Διαπασών

ελευθεριακή συλλογικότητα

 

 

Για την στάση του Σύριζα σχετικά με το ασφαλιστικό

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να έρθει προς ψήφιση στην Βουλή το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Σύριζα-Αννελ , με το οποίο τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα θα δεχθούν για μία ακόμα φορά, μία ολομέτωπη επίθεση στα όποια εργασιακά και ασφαλιστικά κεκτημένα έχουν διατηρηθεί. Την νέα αντιλαϊκή επίθεση προς όφελος του εγχώριου και διεθνές κεφαλαίου έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας ο Σύριζα, ο οποίος μέχρι και πριν λίγους μήνες είχε ως σημαία του τον αντιμνημονιακό αγώνα. Φυσικά η ηγεσία του κόμματος δεν τρελάθηκε ξαφνικά και αποφάσισε να ψηφίσει μνημόνια αλλά αντίθετα ακολούθησε την νομοτελειακή πορεία κάθε σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που αναλαμβάνει την εξουσία. Αποδείχθηκε λοιπόν για μία ακόμα φορά ότι μέσα στο έδαφος του καπιταλισμού κανένα περιθώριο δεν υπάρχει για μία πολιτική που πέρα από τα συμφέροντα του κεφαλαίου, θα προασπίζεται και τα αντίστοιχα λαϊκά συμφέροντα. Επίσης μας είναι ξεκάθαρο ότι τα νέα μέτρα θα ερχόντουσαν ανεξαρτήτως κυβέρνησης καθώς αυτά αποτελούν την σταθερή στρατηγική του εγχώριου και διεθνές κεφαλαίου, στον αγώνα τους για αύξηση της κερδοφορίας τους. Παρόλα αυτά θεωρούμε σημαντικό να σταθούμε και να επιτεθούμε στην στάση της κυβέρνησης, καθώς πιστεύουμε πως ο Σύριζα συνεχίζει να αποτελεί το καλύτερο όπλο που έβγαλε από την φαρέτρα του τα τελευταία χρόνια το κεφάλαιο. Αυτή μας η άποψη απορρέει από τις στρατηγικές και τακτικές μανούβρες που κάνει ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση όσο αφορά την διαχείριση και την εκτροπή των αντιδράσεων των βαλλόμενων κοινωνικών στρωμάτων.

 

Ο Σύριζα λοιπόν από την μία μεριά εφαρμόζει μέχρι κεραίας την πολιτική που τσακίζει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και από την άλλη καλεί μέσα από τα διάφορα τμήματα του όπως αυτό των εργατικών δικαιωμάτων, σε κινητοποιήσεις εναντίον τους , προκαλώντας σε πολλούς το γέλιο και την ειρωνεία. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι ούτε για αστεία ούτε και για ειρωνείες. Ο Σύριζα με την τακτική αυτή, προσπαθεί να πετύχει πολλαπλά οφέλη τόσο για τον ίδιο όσο και για το κεφάλαιο . Από την μεριά του, η τακτική που παρουσιάζει την κυβέρνηση και το κόμμα ως δύο διαφορετικές πολιτικές οντότητες, αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για την πολιτική του επιβίωση. Και αυτό διότι  εμφανίζει την κυβέρνηση ως αναγκασμένη να κάνει υποχωρήσεις και να πάρει μέτρα κάτω από την πίεση των δανειστών, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξεδιπλώσει το πραγματικό της πρόγραμμα, ενώ ταυτόχρονα μέσα από τις δράσεις του κόμματος, με τα καλέσματα σε κινητοποιήσεις και τα περίφημα παράλληλα προγράμματα προσπαθεί να αναδείξει ποίος είναι ο πραγματικός χαρακτήρας του. Έτσι ευελπιστεί να πείσει τους ψηφοφόρους του ότι όσα μέτρα παίρνει τα παίρνει αποκλειστικά λόγο των εξωτερικών πιέσεων ενώ όπου έχει περιθώριο εφαρμόζει μία φιλολαϊκή πολιτική, που είναι (υποτίθεται) η πραγματική του επιθυμία . Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής γραμμής είναι η πρόσφατη ψήφιση του περίφημου παράλληλου προγράμματος. Την ίδια στιγμή που φέρνει προς ψήφιση το νέο ασφαλιστικό, ένα πραγματικό σφαγείο των λαϊκών συμφερόντων, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τα βαλλόμενα κοινωνικά στρώματα πετώντας τους κυριολεκτικά ψίχουλα με στόχο να αποκρύψει τον πραγματικό πυρήνα της πολιτικής του και να μειώσει τις εκλογικές του απώλειες. Παράλληλα προσπαθεί για μία ακόμη φορά να εμφυσήσει σε όλους και όλες εμάς που βλέπουμε τα κεκτημένα μας να ψαλιδίζονται, την ιδέα ότι μπορεί να υπάρξει μία πολιτική φιλική προς τα εμάς, ταυτόχρονη με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Μας βάζει λοιπόν στην λογική του να προσμένουμε κάποιο θετικό αποτέλεσμα από τις διαπραγματεύσεις που διεξάγει η κυβέρνηση με τους δανειστές.

 

Η σύνδεση των συμφερόντων μας με μία επιτυχημένη έκβαση της διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης-δανειστών, είναι μία από τις πολυτιμότερες προσφορές που προσφέρει ο Σύριζα στο κεφάλαιο και αυτό διότι με την ταύτιση αυτή όχι μόνο αποκρύβει την πραγματική ουσία της διαπραγμάτευσης (που είναι η θέση της ελληνικής αστικής τάξης εντός της Ε.Ε) αλλά προσπαθεί να στρατεύσει κιόλας τις κοινωνικές αντιδράσεις κάτω από αυτή. Έτσι με το να εμφανίζει τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο ασφαλιστικό ως τις κόκκινες γραμμές της διαπραγμάτευσης της, η κυβέρνηση προσπαθεί να ευνουχίσει τις κινητοποιήσεις αυτές από κάθε ριζοσπαστικό χαρακτηριστικό, που θα μπορούσαν να τις εκτρέψουν προς μία συνολικότερη αμφισβήτηση του προβλήματος ενώ ταυτόχρονα τις οδηγεί σε μία λογική συμπόρευσης μαζί της, στην κοινή προσπάθεια της διαπραγμάτευσης, βάζοντας έτσι ουσιαστικά τα βαλλόμενα κοινωνικά στρώματα  να αγωνιστούν όχι για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα αλλά για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. Παράλληλα η κυβέρνηση με το να πετάει το μπαλάκι των μέτρων στους <<κακούς δανειστές>> που έχουν βάλει στο μάτι την Ελλάδα όχι μόνο τσουβαλιάζει τα ταξικά μας συμφέροντα με αυτά των Ελλήνων αστών αλλά αποκρύβει κιόλας ότι όλα αυτά τα μέτρα παίρνονται κατά κύριο λόγο από και για την ελληνική αστική τάξη, τα συμφέροντα της οποίας προασπίζονται τα μνημόνια των τελευταίων χρόνων. Επίσης δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η χρησιμότητα του σοσιαλδημοκρατικού Σύριζα όλα τα προηγούμενα χρόνια ως βαλβίδα αποσυμπίεσης των κοινωνικών αντιστάσεων με τις αυταπάτες του κυβερνιτισμού  και της φιλολαϊκής διαχείριση του καπιταλισμού που έσπειρε στο εσωτερικό των κινημάτων με αποτέλεσμα αυτά να μην στραφούν προς μία πραγματικά ριζοσπαστική κατεύθυνση αλλά αντίθετα να αφομοιωθούν από τον κοινοβουλευτισμό και την ελπίδα μίας καλής κυβέρνησης. Είναι λοιπόν αυτή ακριβώς η δυνατότητα του Σύριζα να ακροβατεί (φαινομενικά τουλάχιστον) ανάμεσα στα αντικρουόμενα ταξικά συμφέροντα φορώντας ένα φιλολαϊκό προσωπείο και παρεμβαίνοντας πυροσβεστικά στο εσωτερικό των κοινωνικών αντιστάσεων που τον καθιστούν ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα του κεφαλαίου στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει.

 

Εμείς από την μεριά μας ως κομμάτι των βαλλόμενων κοινωνικών στρωμάτων, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να οργανώσουμε τους αγώνες μας ενάντια τόσο στα μέτρα όσο και στην κυβέρνηση, προασπίζοντας τα ταξικά μας συμφέροντα. Στον αγώνα μας αυτόν καθώς και στους πολλούς ακόμα που θα ακολουθήσουν δεν είμαστε διαθετιμένοι να συμπορευτούμε κάτω από τον μανδύα της εθνικής και κλαδικής ενότητας με τα αφεντικά μας και την ελληνική αστική τάξη αλλά ούτε και με τις φιλοκυβερνητικές (και όχι μόνο) δυνάμεις που προσπαθούν να σπείρουν τις αυταπάτες περί διαπραγμάτευσης και καλής διαχείρισης του καπιταλισμού στο εσωτερικό των κοινωνικών αντιστάσεων. Αντίθετα και όσο είναι στο χέρι μας, επιδιώκουμε την απομόνωση στο εσωτερικό των κινημάτων του αστικού αυτού συρφετού και την απομάκρυνση του. Τέλος αναγνωρίζοντας ως πραγματική μήτρα των προβλημάτων μας τον ίδιο τον καπιταλισμό και το κράτος και γνωρίζοντας καλά πως καμία άλλη διέξοδος για εμάς δεν υπάρχει, θέτουμε στο εδώ και το τώρα αντικαπιταλιστικές και αντικρατικές αιχμές μακριά από κάθε αδιέξοδη ιδέα περί φιλολαϊκής διαχείρισης και κοινοβουλευτισμού.

 

Διαπασών

ελευθεριακή συλλογικότητα