Στις 25/8 το κράτος ξεκίνησε ένα νέο κύκλο εκκενώσεων, σφραγίζοντας τα Ζιζάνια και Άνω κάτω και στη συνέχεια τα Καλιαρντά, το στέκι Πολυτεχνείου και τον Ευαγγελισμό. Τέσσερις μήνες μετά, ένα προς ένα, όλα τα σπίτια τα έχουμε πάρει πίσω. Βλέπουμε και βιώνουμε το μπαράζ ανακαταλήψεων ως μία φωτεινή στιγμή στη νύχτα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Το κίνημα έδειξε ότι μπορεί και θέλει να υπαρασπιστεί σπιθαμή προς σπιθαμή τα κατειλημμένα εδάφη αγώνα.
Τα αποτελέσματα αυτού του κύματος καταστολής δεν τα έχουμε δει ακόμα αλλά παρόλα αυτά μπορούμε να γιορτάζουμε. Μπορεί να μιλάμε για τα σπίτια μας αλλά δεν ξεχνάμε τα δολοφονημένα από το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο στις πλυμμήρες, στις πυρκαγιές, στα πογκρόμ.
Επιλέξαμε να μπούμε στο δικό μας σπίτι, την κατάληψη έπαυλης Κουβέλου, αναρτώντας ένα πανό αλληλεγγύης στις καταλήψεις θέλοντας να στείλουμε ένα μήνυμα ότι οι καταλήψεις ζούνε μέσα από τις συντροφικές μας σχέσεις. Είμαστε ακόμα εδώ. Τίποτε δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.
Σύνθημα στο πανό:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΩΡΑ ΜΟΝΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ Κ’ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ
ΥΓ: όχι ακόμα, αλλά θα επιστρέψουμε…
17/12/2019-17/12/2023
